Renal transplant planlanan kronik Hepatit-C'li hemodiyaliz hastalarında pegile-interferon Alfa-2A tedavisine hızlı ve erken virolojik yanıt oranları ile okült Hepatit B enfeksiyonunun tedaviye etkisi / Murat Keskin
Material type: TextPublication details: Bursa: Uludağ Üniversitesi, 2009Description: V, 59 y. ; 30 cmSubject(s): DDC classification:- 616.36206 20
Türkçe ve İngilizce özeti var.
Tez (Uzmanlık)--Uludağ Üniversitesi, 2009.
Kaynakça: 43-56 y.
12. haftasında, 9 (%81.8) hastada ve 5 (%45.5) hastada ilaca bağlı yan etki gelişti. Sadece 1 (%9.1) hasta yan etki nedeniyle tedaviyi bıraktı. Okült HBV enfeksiyonu saptanması için 6 hastada HBV DNA çalışılabildi. Sadece 1 (% 16.7) hastada okült HBV enfeksiyonu saptandı. Bu hastada tedavinin 12. haftasında HBV DNA' sı negatif tespit edildi. Norma! böbrek fonksiyonlu kronik hepatit C hastalarına göre hemodiyaliz hastalarında pegile interferon alfa-2a monoterapisi ile daha yüksek HVY ve EVY elde etmek mümkündür. Özellikle renal transplantasyon öncesi dönemde, bu hastaların yakın klinik ve laboratuvar takibi ile pegile inteferon alfa-2a monoterapisi güvenle kullanılabilir. Okült HBV enfeksiyonun hemodiyalize giren kronik hepatit C'li hastalar arasında daha sık olabileceği göz önünde bulundurulmalıdır. Ancak bu hasta grubunda okült HBV enfeksiyonunun seyri ve kronik hepatit C tedavisine etkisi konusunda daha geniş hasta sayılı, prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar kelimeler: Hemodiyaliz, kronik hepatit C, pegile interferon alfa-2a, hızlı ve erken virolojik yanıt, okült hepatit B virus enfeksiyonu.
Kronik hepatit C'li hemodiyaliz hastalarında, hepatit C virus (HCV) enfeksiyonu prevalansı genel popülasyona göre belirgin derecede daha yüksektir. Bu hastalarda HCV enfeksiyonu önemli bir morbidité ve mortalité sebebidir. Aynı zamanda hemodiyalize giren kronik hepatit C hastalarında okült hepatit B virus (HBV) enfeksiyonu riski de artmıştır. Bu çalışmada hemodiyalize giren kronik hepatit C' li hastalarda pegile interferon alfa-2a monoterapisine hızlı ve erken virolojik yanıt oranlarının saptanması ve okült HBV enfeksiyonunun bu hasta grubunda tedaviye etkisinin olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya 11 hemodiyaliz (3 kez/hafta) hastası alındı. Tüm hastalar interferon naiv, anti-HCV pozitif, polimerize zincir reaksiyonu ile HCV RNA'sı pozitif ve karaciğer fibrozis skoru >2 olan hastalar idi. Tüm hastalara pegile interferon alfa-2a, 135 pg dozunda, subkutan, haftada bir kez uygulandı, ilaveten, tedavi öncesi dönemde, çalışmaya alınan HbsAg'si negatif, anti- Hbs antikoru pozitif olan hastalara okült HBV enfeksiyonun saptanması için serum HBV DNA testi de yapıldı. Tedavinin 4. ve 12. haftasında hızlı virolojik yanıt (HVY) ve erken virolojik yanıt (EVY) oranları incelendi. Ayrıca okült HBV enfeksiyonu olan hastalarda tedavinin 12. haftasında HBV DNA testi tekrarlandı ve kronik hepatit C tedavisine etkisi incelendi. Sırasıyla, HVY ve EVY, 5 hastada (% 45.5) ve 10 hastada (%90.9) elde edildi. Tedavi öncesi prediktif faktörler olan kadın cinsiyet, 40 yaş altı olma, serum alanin aminotransferaz (ALT) düzeyi, viral yük, karaciğer fibrozis skoru ile HVY arasında ilişki bulunamadı. Hasta sayısı yetersiz olduğu için EVY ile prediktif faktörler arasındaki ilişki incelenmedi. Sadece 1 hastada (%9.1) EVY elde edilemedi ve bu hastada genotip 4 idi. Sırasıyla, tedavinin 4.
There are no comments on this title.