Tez (Uzmanlık Tezi) -- Uludağ Üniversitesi, 1993

Günümüzde en önemli perinatal mortalite ve morbidite nedeni olan preeklampsi, gebeliğin en sık medikal komplikasyonudur. Tüm gebeliklerin %6-8'ini komplike eder. Hem anne hem de fetus için risk taşıyan önemli bir obstetrik sorundur. Hastalığın etiyolojisi tam olarak anlaşılamamıştır. Preeklampsinin fetusa başlıca tehlikesi vazospazm sonucu plasental perfüzyonun azalması ve buna bağlı oluşan kronik fetal hipoksidir. Erişkinde ve fetuslarda Eritropoetin sentezinin en önemli stimulüsü hipoksemiolduğundan ve Ep plasentayı geçmediğinden kronik intrauterin hipoksemi umbilikal plazmada Ep artışına neden olur. Bu çalışma Uludağ Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Ana Bilim Dalı'nda Ekim 1992-Haziran 1993 tarihleri arasında prospektif olarak planlanıp uygulandı. Preeklampsi (n:15) ve normal komplikasyonsuz kontrol grubu (n:15) olmak üzere toplam 30 olguda çalışıldı. İkiz gebelik, fetal ölüm, ablatio plasenta, diabetes mellitus, Rh izoimmünizasyonu, kronik hipertansiyon veya böbrek hastalığı olan olgular çalışma kapsamına alınmadılar. Maternal kan basıncı, ödem, proteinüri, tam kan sayımı ve kan biyokimyası ve doğumda doğum ağırlığı, amniotik sıvıda mekonyum, 1.ve 5.dak. Apgar, amniotik sıvıda Ep, umbilkal ven plazmada Ep, umbilikal arter pH ve kan gazları çalışıldı. Eritropoetin konsantrasyonları EPO-Trac™ 125l RIA Kit INCSTAR Corparation-Stillwater, Minnesota U.S.A. kiti kullanılarak radyoimmünoassay yöntemiyle ölçüldü. Preeklampsi grubunda, umbilikal ven Ep ve amniotik sıvı Ep konsantrasyonları normal kontrol grubundan anlamlı olarak yüksekti (sırasıyla p<0.001 , p<0.001) ayrıca her iki grupta amniotik sıvı Ep konsantrasyonları, umbilikal ven plazma Ep konsantrasyonlarından anlamlı derecede düşüktü (preeklamptik grup için p<0.001, kontrol grubu için p<0.001). Gruplarda amniotik sıvı Ep/umbilikal ven Ep oranı farklı değildi. Kontrol grubunda bir ilişki gözlenmezken, preeklampsi grubunda umbilikal ven Ep ve amniotik slvı Ep konsantrasyonları, umbilikal arter pH, baz fazlalığı ile negatif, pCO2 ile pozitif korelasyon gösterdi. Preeklampsi grubunda sistolik/diastolik kan basıncı, ödem, proteinüri, ürik asit düzeyleri kontrol grubundan anlamlı derecede yüksekti. Gebelik yaşı, doğum ağırlığı, 1.ve 5.dak. Apgar değerleri kontrol grubundan anlamlı derecede düşüktü. Diğer parametreler anlamlı olarak farklı değildi. Umbilikal ven plazma Ep ve amniotik sıvı Ep konsantrasyonları ile klinik fetal hipoksi/asfiksi markerleri olan Apgar skoru vemekonyum ile ilişki göstermedi. Preeklampside klinik fetal hipoksinin umbilikal venöz kanda artan Ep ile ve bununla güçlü korelasyon gösteren amniotik sıvı Ep konsantrasyonları antepartum tanısında yardımcı olabilir. Bununla birlikte klinik yararlılığını aydınlatmak için daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.