Tez (Uzmanlık Tezi) -- Uludağ Üniversitesi, 1998

Çalışmamız, Genel Cerrahi Kliniğince spinal anestezi altında elektif cerrahi uygulanan ASA l-ll grubuna giren 17-72 yaş arasındaki toplam 90 olguda gerçekleştirildi. Preoperatif dönemde premedikasyon verilmeyip, işlem hakkında önceden bilgilendirilen olgular rastgele 6 gruba ayrılarak; Grup BS (n=15) 15 mg Bupivakain + 0.5 cc SK Grup BM1 (n=15): 15 mg Bupivakain + 100 μg Morfin Grup BN1 (n=15): 15 mg Bupivakain + 100 μg Neostigmin Grup BM2 (n=15): 15 mg Bupivakain + 200 μg Morfin Grup BN2(n=15) 15 mg Bupivakain + 200 μg Neostigmin Grup BMN (n=15) : 15 mg Bupivakain + 50 (μg Morfin + 50 μg Neostigmin total 3.5 cc solüsyon L3.4 aralığından verilerek spinal anestezi uygulandı. Peroperatif dönemde işlem öncesi ve işlem sonrası 1 inci, 3üncü, 6ncı, 10uncu, 15inci, 30uncu ve 45inci dakikalarda kalp atım hızı, periferik oksijen saturasyonu ve ortalama arter basınç değerleri kaydedilerek, istatistiksel olarak değerlendirildi. İşlem sonrası 5inci, 10uncu, 15inci ve 20nci dakikalarda pinprik testi ile sensoriyal blok seviyesi ve Bromage'a göre motor blok derecesi değerlendirildi. Peroperatif ve postoperatif dönemde komplikasyonlar (bradikardi, hipotansiyon, bulantı-kusma, terleme, kaşıntı, idrar retansiyonu, solunum depresyonu, sedasyon v.s.) kaydedilerek, istatistiksel olarak değerlendirildi. Postoperatif dönemde anestezi süresi, ilk ağrı duyma zamanı ve ilk ağrının VAS değeri, ilk analjezi gereksinim zamanı ve o andaki ağrının VAS değeri kaydedildi. Postoperatif ağrı, hasta kontrollü analjezi yöntemiyle intravenöz morfin kullanılarak tedavi edildi. İlk 24 saatte HKA ile kullanılan toplam morfin miktarları, 24 saatlik ağrının VAS ve verbal ortalamaları kaydedilip, istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Elde ettiğimiz veriler sonucunda, intratekal morfin ve neostigmin uygulanımında sensoriyal, motor blok dereceleri ve anestezi süreleri etkilenmeden doza bağlı analjezi oluştuğu, analjezinin morfin gruplarında ve aynı dozlarda ayrı ayrı uygulanımına göre neostigmin+morfin grubunda daha güçlü olduğu görüldü. Ayrıca analjezinin etkinliğine göre, ilk analjezik gereksinim zamanının uzadığı. 24 saatlik tüketilen morfin miktarının azaldığı, ağrının VAS ve verbal ortalamalarının azaldığı görüldü. Morfin ve neostigmin gruplarında yan etkiler genelde klinik olarak iyi tolere edildi. Fakat özellikle neostigmin gruplarında doza bağlı olarak daha fazla ve şiddetli görülen bulantı-kusma, olguların en şikayet ettikleri yan etki olarak gözlendi. İntratekal 100 μg morfin verilen bir olguda geç dönemde solunum depresyonu gözlendi. Sonuç olarak; intratekal neostigmin ve morfinin, morfin gruplarında daha üstün olmak üzere, kabul edilebilir yan etkilerle birlikte doza bağlı analjezi oluşturduğu, ayrı ayrı uygulanımlarına göre intratekal morfin+neostigmin kombinasyonunun daha iyi analjezi oluşturduğu ve yan etkilerin daha az olduğu kanısına varıldı.